روشهاي مختلفي براي حمل بتن سقف پیش تنیده  از محل ساخت تا مصرف ، معمول و متداول است .

هريك از روشهاي حمل داراي محاسن و معايبي مي باشد و انتخاب هريك از آنها بستگي به شرايط پروژه، مشخصات مصالح  متشكله، ميزان و حجم بتن، زمان حمل و بالاخره شرايط آب و هوايي محل ساخت خواهد داشت.

انتخاب روش حمل بايد چنان صورت گيرد كه در ف اصله زماني حمل، نسبت آب به سيمان، اسلامپ، ميزان

هوا و نهايتاً يكنواختي بتن ، دستخوش تغييرات قابل ملاحظه اي نگردد . در انتخاب روش حمل بايد به جدا شدن

مواد از يكديگر، آب انداختن و يا داخل شدن مواد خارجي به داخل بتن توجه خاص مبذول گردد .

حتي الامكان بايد محل ساخت بتن و محل اجرا به هم نزديك باشد تا نقل و انتقال بتن به حداقل ممكن كاهش يابد .

بدين لحاظ پيمانكار بايد محل ساخت بتن، روش حمل و نقل و نوع و مشخصات ماشين آلات حمل را قبلاً به تأييد

دستگاه نظارت برساند . در پاره اي موارد ساخت بتن در دستگاه حمل كننده بتن صورت مي گيرد كه بعداً بدان اشاره  خواهد شد.

وسايل و روشهاي مختلف حمل بتن، عبارتند از:

كاميون با جام دوار :

حداكثر زمان براي حمل پس از اضافه شدن سيمان به جام مخلوط كن با احتساب زمان تخليه بتن ، نبايد از 90 دقيقه تجاوز نمايد .

چنانچه به علت گرماي محيط ، امكان گيرش سريع تر بتن وجود داشته باشد، با نظر دستگاه نظارت زمان مذكور تقليل خواهد يافت.

تراك ميكسر :

ممكن است تمامي مراحل ساخت بتن در تراك ميكسر انجام شود . در اين حالت پس از وارد شدن همه عوامل

متشكله بتن به جام مخلوط كن، چرخش جام بايد بر اساس توصيه كارخانه سازنده با توجه به مشخصات آن صورت

گيرد . در اين حالت در شرايط معمولي ، جام بايستي با سرعت اختلاط حدود 70 تا 100 دور دوران نمايد .چنانچه

زمان حمل و تخليه بيش از زمان لازم براي دوران فوق باشد ، در بقيه مدت زمان حمل بايد جام با سرعت همزن يا

بدون هم زدن حمل شود و قبل از تخليه بتن درون قالب، 10 تا 15 دور با سرعت اختلاط بچرخد. در اين روش ساخت ،

حداكثر بتن ساخته شده در هر مرحله ، نبايد از 63 درصد حجم اسمي تراك ميكسر تجاوز نمايد.

جام انتقال با ريل :

هنگامي كه محل مصرف به كارگاه ساخت بتن نزديك باشد ، معمول ترين روش براي انتقال بتن هاي حجيم،

استفاده از جام،ريل و كابل است .بايد هنگام حمل و تخليه با جام دقت شود كه جداشدگي در اجزاي متشكله بتن رخ ندهد .

زمان حمل با روشهاي فوق نبايد از 45 دقيقه تجاوز نمايد.

روش دستي :

حمل بتن با انواع چرخهاي دستي، فرغون و دامپر مجاز نيست، مگر در كارهاي كوچك كه حجم پايين تر و فواصل حمل كوتاه باشد .

حداکثر حجم مجاز برای ساخت و حمل به روش دستی معادل ۳۰۰ لیتر و فقط تا رده C16 و حمل با چرخ دستی تا۶۰ متر و با دمپر تا ۱۲۰ متر شرايط جوي مساعد بوده و قبلاً تأييد دستگاه نظارت  كسب شده باشد .

وسايل مزبور بايد داراي چرخهاي لاستيكي بوده، مسير حمل كاملاً صاف و افقي باشد و حمل با دقت كامل انجام شود تا جداشدگي اجزاي بتن رخ ندهد.

ناوه شيبدار (شوت) :

ناوه شيبدار ، بايد فلزي يا داراي روكش فلزي بوده، كاملاً آب بند باشد و شيب آن ، ثابت و به گونه اي اختيار شود كه  هنگام حمل ، عمل جدايي در اجزاي بتن حادث نشود . در انتهاي ناوه ، بايد قيف قائم براي تخليه بتن

به قالب پيش بيني شود . با توجه به شرايط آب و هوايي محل كار، كنترل اسلامپ و ساير مشخصه هاي اصلي بتن توسط دستگاه نظارت صورت مي گيرد.

سقف پیش تنیده ، اجرای سقف پیش تنیده ، فروش مصالح پیش تنیده ،طراحی سقف پیش تنیده ، پیمانکار پیش تنیدگی ، تخفیف فروش مصالح پیش تنیده ، استرند پیش تنیدگی ،طراحی رایگان سازه پیش تنیده ،استرند نیم اینچ اروپایی ، فروش مصالح نیلینگ خاک ، فروش مصالح نیلینگ خاک ، گوه پیش تنیدگی نیلینگ،تجهیزات پیش تنیدگی ، حداکثر دهانه در پیش تنیدگی ، مزایای پیش تنیدگی