حمل بتن دال پیش تنیده
روشهای مختلفی برای حمل بتن سقف پیش تنیده از محل ساخت تا مصرف ، معمول و متداول است .
هریک از روشهای حمل دارای محاسن و معایبی می باشد و انتخاب هریک از آنها بستگی به شرایط پروژه، مشخصات مصالح متشکله، میزان و حجم بتن، زمان حمل و بالاخره شرایط آب و هوایی محل ساخت خواهد داشت.
انتخاب روش حمل باید چنان صورت گیرد که در ف اصله زمانی حمل، نسبت آب به سیمان، اسلامپ، میزان
هوا و نهایتاً یکنواختی بتن ، دستخوش تغییرات قابل ملاحظه ای نگردد . در انتخاب روش حمل باید به جدا شدن
مواد از یکدیگر، آب انداختن و یا داخل شدن مواد خارجی به داخل بتن توجه خاص مبذول گردد .
حتی الامکان باید محل ساخت بتن و محل اجرا به هم نزدیک باشد تا نقل و انتقال بتن به حداقل ممکن کاهش یابد .
بدین لحاظ پیمانکار باید محل ساخت بتن، روش حمل و نقل و نوع و مشخصات ماشین آلات حمل را قبلاً به تأیید
دستگاه نظارت برساند . در پاره ای موارد ساخت بتن در دستگاه حمل کننده بتن صورت می گیرد که بعداً بدان اشاره خواهد شد.
وسایل و روشهای مختلف حمل بتن، عبارتند از:
کامیون با جام دوار :
حداکثر زمان برای حمل پس از اضافه شدن سیمان به جام مخلوط کن با احتساب زمان تخلیه بتن ، نباید از ۹۰ دقیقه تجاوز نماید .
چنانچه به علت گرمای محیط ، امکان گیرش سریع تر بتن وجود داشته باشد، با نظر دستگاه نظارت زمان مذکور تقلیل خواهد یافت.
تراک میکسر :
ممکن است تمامی مراحل ساخت بتن در تراک میکسر انجام شود . در این حالت پس از وارد شدن همه عوامل
متشکله بتن به جام مخلوط کن، چرخش جام باید بر اساس توصیه کارخانه سازنده با توجه به مشخصات آن صورت
گیرد . در این حالت در شرایط معمولی ، جام بایستی با سرعت اختلاط حدود ۷۰ تا ۱۰۰ دور دوران نماید .چنانچه
زمان حمل و تخلیه بیش از زمان لازم برای دوران فوق باشد ، در بقیه مدت زمان حمل باید جام با سرعت همزن یا
بدون هم زدن حمل شود و قبل از تخلیه بتن درون قالب، ۱۰ تا ۱۵ دور با سرعت اختلاط بچرخد. در این روش ساخت ،
حداکثر بتن ساخته شده در هر مرحله ، نباید از ۶۳ درصد حجم اسمی تراک میکسر تجاوز نماید.
جام انتقال با ریل :
هنگامی که محل مصرف به کارگاه ساخت بتن نزدیک باشد ، معمول ترین روش برای انتقال بتن های حجیم،
استفاده از جام،ریل و کابل است .باید هنگام حمل و تخلیه با جام دقت شود که جداشدگی در اجزای متشکله بتن رخ ندهد .
زمان حمل با روشهای فوق نباید از ۴۵ دقیقه تجاوز نماید.
روش دستی :
حمل بتن با انواع چرخهای دستی، فرغون و دامپر مجاز نیست، مگر در کارهای کوچک که حجم پایین تر و فواصل حمل کوتاه باشد .
حداکثر حجم مجاز برای ساخت و حمل به روش دستی معادل ۳۰۰ لیتر و فقط تا رده C16 و حمل با چرخ دستی تا۶۰ متر و با دمپر تا ۱۲۰ متر شرایط جوی مساعد بوده و قبلاً تأیید دستگاه نظارت کسب شده باشد .
وسایل مزبور باید دارای چرخهای لاستیکی بوده، مسیر حمل کاملاً صاف و افقی باشد و حمل با دقت کامل انجام شود تا جداشدگی اجزای بتن رخ ندهد.
ناوه شیبدار (شوت) :
ناوه شیبدار ، باید فلزی یا دارای روکش فلزی بوده، کاملاً آب بند باشد و شیب آن ، ثابت و به گونه ای اختیار شود که هنگام حمل ، عمل جدایی در اجزای بتن حادث نشود . در انتهای ناوه ، باید قیف قائم برای تخلیه بتن
به قالب پیش بینی شود . با توجه به شرایط آب و هوایی محل کار، کنترل اسلامپ و سایر مشخصه های اصلی بتن توسط دستگاه نظارت صورت می گیرد.
